DİN-1

Din: Din Allah  tarafından  insanlara  gönderilen  yaşam  biçimi ve  hayatta  uygulanan  sistemdir. Din hükmetmek,  yönetmek,  galip  gelmek,  hal  ve  tavır,  ceza  ve  ödül,  boyun  eğmek, isyan,   hesaba çekmek,  hesap  vermek,  örf,  ün,  sakınmak,  köleleştirmek  ve  dinde  yönetici  atamak  gibi anlamlara  gelir.  Dinin  sahibi  Allah’tır.  Allah  Kuran’da,  din koyma  yetkisinin   sadece  yalnız  kendisine  ait  olduğunu,  bunun  dışında  başka  hiç  kimseye  din  koyma  yetkisi  vermediğini açıklıyor.  Hatta  o  kadar ki, dinin  tebliğcisi  olan  peygamberler  ve  peygamberimize de  din’in  koyucusu  ve  ortağı  yetkisini  vermiyor.   39/ Zümer 3.  ” Dikkat  et, halis  din  yalnız  Allah’ındır.”                    16/ Nahl  52.  ” Göklerde  ne  varsa  Allah’ın dır,  din de  yalnız  Allah’ın dır.        O halde  Allah’tan  başkasından mı  korkuyorsunuz?”                                                      30/ Rum 30.   ” Sen  yüzünü  hanif  olarak  dine,  Allah  insanları  hangi fıtrat  üzere  yaratmış  ise  ona  çevir.  Allah’ın  yaratışında,  kanununda  bir değişme  yoktur.  İşte  dost  doğru  din budur,  fakat  insanların çoğu bilmezler.”                   12/ Yusuf 40.  “ İşte dost  doğru din budur. Fakat  insanların çoğu bilmezler.”

98/ Beyyine 5.  ” Halbuki  onlara ancak, dini yalnız  Allah’a  has  kılarak ve  hanifler  olarak  Allah’a  kulluk  etmeleri,  namaz  kılıp zekat  vermeleri                    emrolunmuştu . Sağlam  din de  budur.”  7/ Araf 29. “ Dini yalnız  Allah’a  has  kılarak  O’na  yalvarın.”    Şimdi  ayetler  bunlar  ve  Yunus 22,   Ankebut 65,  Lokman 32,  Zümer  11,14,  Mü’min  14, 65 gibi ayetler.                                          3/ Ali İmran 19. “ Allah yanında  hak din  İslam’dır.” İNNEDDİNE INDALLAHİL  İSLAM.      3/ Ali İmran 85. “ Kim,  İslam’dan  başka  bir  din ararsa,  bilsin ki  kendisinden  başka  bir din asla  kabul edilmeyecek  ve  onlar  ahrette  ziyan  edenlerden  olacaklardır.”  5/ Maide 3. “ Bugün  size  dininizi  indirdim,  üzerinize  nimetimi  tamamladım  ve  sizin için din  olarak  İslam’ı  beğendim.” 6/ Enam 115. “ Rabbinin  sözü,  doğruluk  ve  adalet  bakımından  tamamlanmıştır. Allah’ın sözlerini  değiştirecek  kimse  yoktur.  Allah  işitendir  ve  bilendir.”

Din de Ğulüv, yani  din de azgınlık,  doymazlık,  haddi  aşmak,  din’e  ilaveler de  bulunmak,  aşırı gitmektir. 4/ Nisa 171. “ Ey ehli  kitap Dininiz de aşırı gitmeyin.”  5/ Maide 77.  “De ki: Ey Kitap ehli! Dininiz de  haksız  yere  haddi  aşıp,  aşırı  gitmeyin.”  Bu iki ayette de  Arapça orijinali  “la tağlu fi diniküm” olarak geçer.   Hz. Peygamberin şöyle dediği rivayet edilir. “ Din de ğulüvve  gitmemeniz  için  sizi  uyarırım.  Şu bir  gerçek ki,  sizden  öncekilerin  batışı  din de  ğulüv yüzünden olmuştur.”  Buhari  İ’tisam 5,  İbni Mace Menasik63,   Tirmizi Şemail 69 gibi.  25/ Furkan 43. “ Kötü duygularını, heva  ve  heveslerini  ilah edinen  kimseyi  gördün mü?”  45/ Casiye 23. “ Heva  ve hevesini ilah  edinen  ve  Allah’ın  kişiyi  kendi  hür  iradesi  doğrultusunda  bir  bilgiye  dayalı  olarak  saptırdığı  kulağını  ve  kalbini  mühürlediği,  gözüne de  perde  çektiği  kimseyi  gördün  mü?”    45/ Casiyee 6. “ İşte  sana  gerçek  olarak  açıkladığımız  bunlar  Allah’ın  ayetleridir. Artık  Allah’tan  ve  Allah’ın ayetlerinden  sonra  hangi  hadise söze  inanacaklar.”  Yine 77/ Murselat 50,  7/ Ali İmran 185,    4/ Nisa 87,  56/ Vakıa 81,  18/ Kehf 6 , 12/ Yusuf  111 gibi. Kuran’da ki,  Ayet’ler,  bunları  açıklarken, bu  ayetleri  görmeyenler  ve  görmek  istemeyenler  hala  bağırıp  çağırmaya devam  ederek, bizleri suçluyorlar  ve milletin  kafasını  bulandırmayın  diyorlar. Allah  için soruyorum,  kafaları, Ğulüvve  düşüp,  Allah’ın  Ayetlerine  uymayanlar mı  karıştırıyor?   Yoksa  Allah’ın  emrine uyun diyen biz miyiz?