Resule, Elçiye, Nebiye ve Peygambere uyup, itaat ne demektir?

3/ Ali İmran 132. “ Allah’a ve elçisine itaat edin ki, merhamet  olunasınız.”        4/ Nisa 80.  Elçiye itaat eden Allah’a  itaat etmiş olur. Biz Peygamber’imize  niçin  uyarız?  Peygamber  Allah’ın  elçisidir. Allah’ın mesajını,  vahiy’i  getiren  kişidir. Vahiy’e  uymak,  hem  vahiy’i  gönderen  Allah’a  ve  de  vahiy’i  getiren  elçiye  uymuş olur. Hz. Muhammed’e  elçi  denmesinin  sebebi,  kendisinin olmayan, Allah’ın vahiy’ini  getirip  insanlığa  tebliğidir. İtaat  edilmesi  istenen  kişi,  Peygamber’dir.  Peygamber  kendisi namına  değil, Allah  namına  konuşmaktadır. Vahiy’i,  Allah’tan  alıp, insanlara  tebliğ  edeceği  için elçiye  itaat, O’nu  gönderene  yani,  Allah’a  itaattir. Kuran  her  insana  ayrı, ayrı  vahiy  edilmedi ki, insanlık  Kuran’ı   Peygamber’imizden  öğrendi. Eğer, Allah  Kuran  ile hüküm  koydu, Peygamber de, hadislerle  ilave  hüküm  koyar  denilirse  o  zaman  iki  tane  din  koyucu  olur  ve  o  zaman,  Allah  ve Peygamber  ortak  yapımı  bir din olmuş olur.   6/ Enam 114. “ Allah size kitabı  detaylandırmış  ve açıklatıcı  bir şekilde  indirmişken,  Allah’ın  dışında  başka  bir  hüküm  koyucu  mu  arayayım.”  Yine   66 / Tahrim 1.  “Ey Peygamber!  Eşlerinin  rızasını  gözeterek  Allah’ın  sana  helal  kıldığını  sen  niçin kendine  haram  ediyorsun.”  5/ Maide 67.  “Ey elçi, Rabbinden sana indirileni tebliğ et. Eğer yapmayacak  olursan  Allah’ın  elçiliğini ve Kuran’ı  tebliğ  etmemiş  olursun.”   21/ Enbiya 45. “De ki: Ben sizi  yalnızca vahiy ile korkutuyorum.”

Peygamber’imizin  daha  önce  imanı  bilmediği  doğru  bir yolda olmadığı ayetlerle açıklanıyor.     93/ Duha 7. “ Seni  sapmış  bulup  da  doğru  bir yola iletmedi mi?”  Yine 42/ Şura 52. “ İşte  böylece  sana  da  emrimizden  bir  ruh  vahiy  ettik. Sen  Kitap  nedir,  İman  nedir  bilmezdin.”  Peygamberin,  imanı bilmediği  dönem  nasıl  olur da, insanlara  din  diye  takdim  edilip  örnek  gösterilir.

Bu ayetler,  Peygamberin  helal  koyamayacağını, İslam’ı  ve  dini  Allah’ın  emri  Kuran’dan  öğrendiğini  ve doğru yola ulaştığını açıklıyor.  O  zaman,  gerçek  şöyle,  Allah’ın  Kuran’ına  karşı  başka  bir delil  olamaz  olması da  söz  konusu  değildir.  Allah’ın  vermediği  bir  yetkiyi, peygamberde olsa,  bizim  vermemiz  şirk  olur, biz  din  koyucu değiliz.

Müşrikler de,  önceden  şöyle  demişler. Beğenmedikleri,  ayetleri,  Peygamberimizden  değiştirip, getirmesini  istemişler. Eğer  bu  mümkün  olsaydı,  o zaman  değiştirilirdi. 7/ Araf 203.  “Onlara bir  ayet  getirmediğin   zaman, şuradan  buradan  derleyip  getirseydin  ya  derler. Ben  sadece Rabbimden  bana  vahiy  edilene  uyuyorum.”

Bir de sıkça  söylenen,  şu  delilsiz  mazerete,  söze  bakalım.  Bunları  söyleyip de  milletin  kafasını karıştırma  diyorlar.  Tabi ki,  bu  ve  benzeri  asılsız  söylemleri  ilk  önce,  geçmiş  milletler, Peygamber’lerine  söylemişlerdir.  Nuh  Peygamber’e  itirazları .  23/ Müminun  24. “ Biz geçmişteki  atalarımızdan böyle bir şey duymadık.  Hud, Peygamber’e itirazları. 7/ Araf 70. “ Dediler ki:  Sen bize yalnızca  Allah’a  kulluk etmemiz  ve atalarımızın kulluk etmekte  olduklarını  bırakmamız için mi geldin.”  Salih  Peygamber’e  itirazlar. 11/ Hud 62. ” Dediler ki:  Ey Salih, sen  şimdi, babalarımızın yaptıklarından, bizi engelleyecek misin?”    Şuayıb Peygamber’e itirazları.  11 Hud 87. “ Dediler ki:  Ey  Şuayıb  atalarımızın  kulluk  ettiklerinden  vazgeçmeyi  yahut  mallarımız  konusunda  dilediğimiz  gibi davranmaktan  vazgeçmemizi  sana  namazın  m ı emrediyor.”    İbrahim  Peygamber’e  itirazları,  26/ Şuara 74.  “ Ama  biz atalarımızı böyle  yapar  bulduk.”  Yine, 26/ Şuara 75,76. “ İbrahim dedi ki: İyi  ama ister  siz,  ister  önceki  atalarınız, neye  kulluk  ettiğinizi  biraz  olsun  düşündünüz mü?”      Musa Peygamber’e itirazlar.  28/ Kasas 36. “ Biz önce ki atalarımızdan  böylesini  işitmemiştik.”  Hz. Peygamber’e  itirazlar.  34/ Sebe 43.  “ Bu, sizi, atalarımızın kulluk  etmekte  olduğunuz  şeylerden, alıkoymak  isteyen,  bir adamdan başkası değildir.”     Allah’ın rızasından korkmuyor insan, ama ne yazıktır ki, insanların ve  toplumun  kınayıp dışlamasından   korkuyor. 71/ Nuh 13. “ Size ne oluyor ki, Allah’a  büyüklüğü  yakıştıramıyorsunuz.”  18/ Kehf 26. “ Allah  kendi  hükümranlığına  din  koyuculuğuna, kimseyi ortak etmez.”  49/ Hucurat 16. “ De ki: siz dininizi  Allah’a  mı öğretiyorsunuz?   Böyle  şeyleri  söyleyip  de milletin  kafasını  karıştırma diyenlere  cevabı  biz değil,    Allah Kuran’da  bu ayetlerle  cevap  veriyor.

İnsanların  şuur  altı,  Kuran   dışında  ki,  hurafe  inanç  sistemleriyle  doldurulmuştur.  Allah Kuran’da ki  150 yi,  aşkın  ayetlerle,  bu  konuyla  ilgili  ve  insanları  uyarıyormuş,  Allah  bunları  yasaklamış,  Peygamber  uyarmış  ne  önemi  var.  Yeter  ki ,  birileri,  şöyle  demiş  olsun  falan  ulema  bu konuda  şunu  söylemiş  ya  sen  ona  bak,  mübarek!  Türbelere,  gidilip  ve  onlar dan  da  Allah’ın  yanında  yardım  isteniyor  ya,  onların yüzü  suyu  hürmetine,  yatırların,  veli,  evliyanın  aracılığı ile  Allah  dualarımızı  kabul  edeceğine  inanılıyor  ya,  sen  ona  bak.  Allah’ın,  Kuran’da  ki  emri,  Peygamberin  tavrı  hiç  de  önemli  değil.  Peki,  ya  ölçü  kaçtıysa,  sınır  aşılmışsa,  Kuran  çizgisinden  sapılmışsa  o  zaman  ne  olacak?  Kaybeden  o   insan  olacak.  Bu  kadar  inadın  ve  kör  ısrarın  sonu  korkunçtur.  Belki  yanlış  olabilir,  bir  Allah’ın emri  olan  Kuran’a   bakayım  ve  Peygamber’in  tavır  ve  uygulaması  nasıl,  ona  göre  hatamı  ve  hayatımı  düzenleyim  denilmesi  gerekmez mi?

21/ Enbiya  24.  “Yoksa  Allah’ın  yanında  Allah’la  birlikte  birtakım  tanrılar  mı  edindiler?  De  ki:  Haydi  delillerinizi  getirin.  İşte  benimle  beraber  olanların  kitabı  ve  benden  öncekilerin  kitabı.  Ama  onların  çoğu  hakkı  bilmezler  ve  bu  yüzden  de  yüz  çevirirler.”